Να έφτιαχναν και πέντε πράγματα...

Να έφτιαχναν και πέντε πράγματα, να τους το αναγνώριζα -και ας είναι και σούργελα καιροσκόποι. Μπορούν όμως;

Αυτά που προτάσσουν οι συριζαίοι, τα επιτεύγματα τους, δεν είναι αριστερή πολιτική (πχ φιλοξενία προσφύγων, ταυτότητα φύλου, ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα κλπ).
Αυτά είναι νεοφιλελεύθερες επιταγές. Τα ίδια θα αναγκαζόταν να κάνει και ο Κούλης που επίσης ασπάζεται το νεοφιλελεύθερο δόγμα. Τα ίδια επίσης θα έπρεπε να κάνει και μια οποιαδήποτε δημοκρατική κυβέρνηση. Είναι πράγματα αυτονόητα.

Αριστερή πολιτική (εντός αστισμού) είναι να περιορίσεις την εκμετάλλευση του εργάτη, να ενισχύσεις το κράτος δικαίου και να υπερασπιστείς τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα (νερό,τροφή, στέγη, εργασία κλπ), να προστατέψεις το περιβάλλον, να συγκρουστείς με τα κατεστημένα συμφέροντα και υπέρ του λαού, να απαλλάξεις το κράτος από τα βαρίδια των θρησκειόκαυλων και των στρατόκαυλων, να κάνεις άνοιγμα στην κοινωνία παρακάμπτοντας την κομματοκρατία και να επιστρέψεις στον λαό μέρος της εξουσίας που του έκλεψαν, να προωθήσεις φιλικές σχέσεις με τα γειτονικά κράτη ώστε να απαλλαγείς από τους διεθνείς μεσολαβητές - εμπόρους όπλων. Και άλλα πολλά.
Ο σύριζα κάνει ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που θα μπορούσαν να τον προσδιορίσουν ως αριστερό κόμμα, πόσο μάλλον κομμουνιστικό :)
Το ερώτημα είναι: Θα μπορούσε να κάνει αλλιώς;
Όχι. Και δεν οφείλεται στα μνημόνια.
Ο δρόμος που έχει επιλέξει η αστική τάξη για τη χώρα μας με την είσοδο της στην ΕΕ, περνά μέσα από τον σεβασμό των συνθηκών που ισχύουν σήμερα.
Σήμερα επικρατεί η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση του κεφαλαίου και αυτή επιβάλλει τους κανόνες.

Άρα αυτοί που κάνουν κριτική στον σύριζα από διεθνιστική σκοπιά, κακώς την κάνουν.
Η μόνη περίπτωση να εφαρμοστεί διαφορετική πολιτική (δεξιά ή αριστερή) από αυτή του νεοφιλελευθερισμού, είναι η επιστροφή στο κράτος-έθνος όπου ο πολίτης ανακτά την πολιτότητα του, ελέγχοντας τον πολιτικό του εκπρόσωπο και τον πλούτο της χώρας του. Δεν υπάρχει κάτι άλλο. Μόνο διεθνιστικές φαντασιώσεις κάποιων μικροαστών-κοσμοπολιτών που απολαμβάνουν μικρο-οφέλη και ευκολίες από το άνοιγμα των συνόρων και την ενοποίηση κάποιων υπηρεσιών. Χωρίς να παραβλέπουμε και τα "δωράκια" της παγκοσμιοποίησης σε ανθρώπους και κοινωνικές ομάδες που κατέχουν θέσεις κλειδιά στο να διαμορφώνουν συνειδήσεις και να εδραιώνουν καταστάσεις που εξυπηρετούν τα πλάνα των παγκοσμιοποιητών.

Ο διεθνισμός ή γίνεται από τον εργάτη ή δεν υπάρχει. Ο ψευτοδιεθνισμός των "Σοραίων" είναι απλά μια βίαιη (στρατιωτικά ή οικονομικά) μετακίνηση πληθυσμών από επιλεγμένες χώρες που το παρασιτικό κεφάλαιο θέλει να λεηλατήσει τον πλούτο τους για να καλύψει τις χρηματιστηριακές φούσκες που κατέχει.
Η μετακίνηση αυτή, σε συνδυασμό με το άνοιγμα των συνόρων για τις επιχειρήσεις και τα προϊόντα, οδηγεί στην εξαθλίωση των πολιτών και στην πλήρη υποταγή τους στις ελίτ.
Τι να διεκδικήσει ο εργαζόμενος και από ποιον εργοδότη; Από την πολυεθνική; Τα μαζεύει και φεύγει και αφήνει πίσω της ανέργους και καμένο τοπίο.
Σε ποιον πολιτικό να διαμαρτυρηθεί ο εργαζόμενος, όταν ο πολιτικός δικαιολογεί τους νόμους-εκτρώματα που ψηφίζει στα πλαίσια του σεβασμού ευρωπαϊκών ή διεθνών αποφάσεων και λογοδοτεί σε υπερεθνικά κέντρα;
Πως να διεκδικήσει ατομικά δικαιώματα ο πολίτης, όταν με αφορμή το προσφυγικό και τη δήθεν τρομοκρατία, επιτίθενται στις ατομικές ελευθερίες για να τον εντάξουν μέσα σε ένα σύστημα big brother με ταΐστρες και ποτίστρες και να τον διαχειρίζονται με τηλεκοντρόλ;
Πως να προστατέψει τον εαυτό του όταν οι πανίσχυρες εμπορικές συμφωνίες υπερισχύουν κάθε δημοκρατικού θεσμού

«Το διεθνές εμπόριο αποτέλεσε έναν από τους πρώτους τομείς στους οποίους τα κράτη μέλη συμφώνησαν να μοιραστούν την κυριαρχία τους. Ανέθεσαν, ως εκ τούτου, στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή τον χειρισμό των εμπορικών θεμάτων, συμπεριλαμβανομένης της διαπραγμάτευσης διεθνών εμπορικών συμφωνιών εξ ονόματός τους. Αυτό σημαίνει ότι η ΕΕ, ενεργώντας ως ενιαία οντότητα, διαπραγματεύεται, εξ ονόματος όλων των κρατών μελών της, τόσο διμερείς όσο και πολυμερείς εμπορικές συμφωνίες.» [Ευρωπαϊκή Επιτροπή]

Πως να βρει το δίκιο του ο λαός όταν το κεφάλαιο κρύβεται πίσω από υπερεθνικούς θεσμούς που οφείλουν να σέβονται όσες κυβερνήσεις συμμετέχουν στο νεοφιλελεύθερο παγκοσμιοποιημένο σύστημα;

Να θυμηθούμε λίγο ότι ο μαρξιστικός διεθνισμός δεν ξεκινούσε με την κατάργηση του κράτους-έθνους ώστε να δοθεί η μάχη για την επικράτηση του κομμουνισμού σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον. Ακριβώς το αντίθετο έλεγε.
Επικράτηση μέσα στα κράτη-έθνη (με την αλληλεγγύη των εργατών από τις άλλες χώρες), η οποία θα οδηγούσε σε κυριαρχία του κομμουνισμού πρώτα στα κράτη και μετά θα ήταν εύκολη η επικράτηση σε παγκόσμιο επίπεδο. Τότε και μόνο τότε, το κράτος θα ήταν περιττό.

Αυτά για όσους αντιπολιτεύονται τον σύριζα από διεθνιστική αντικαπιταλιστική σκοπιά.
Υποκρισία ή αυταπάτη, δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι δεν έχουν μια ρεαλιστική πρόταση να συνεισφέρουν στη συζήτηση που αφορά το μέλλον της αριστεράς στον τόπο μας μετά την κατραπακιά που δέχτηκε από τον σύριζα.



@K_omegas